Browar Grota

Uwarzyliśmy Weizena z zestawu Piwodzieja, kończąc niestety o 2. w nocy.

Słody:

• pszeniczny jasny 2 kg
• pils 2 kg
• Carahell 0,3 kg

Chmiele:

• Tettnanger 10 g
• Hallertau Hersbrucker 15 g

Drożdże:

• WB-06

Zacieranie:

1. Pszenica do wody o temp. 44 °C.
2. Przerwa 15 min.
3. Podgrzewanie do 65 °C.
4. Dodanie reszty słodów.
5. Przerwa 5 min w 62 °C.
6. Dekokcja (w srebrnym garnku, ok 5-6 litrów)
   1. 10 min w 72 °C.
   2. 15 min w 98 °C (czyli mniej-więcej się gotowało).
7. Zwrot dekoktu, osiągnięta temp 60 °C.
8. Podgrzewanie do 72 °C.
9. 60 min przerwy (z podgrzewaniem co jakiś czas), żeby uzyskać negatywną próbę jodową.
10. Podgrzanie do 78 °C.

Wysładzanie ciągłe, do objętości ok 21-22 l, wodą o temperaturze ok 65-70 °C. Zeszło ok 1,5 godziny.

Gotowanie brzeczki:

• Około 70 min na doprowadzenie do wrzenia.
• Hersbrucker dodany zaraz po osiągnięciu wrzenia.
• Tettnanger dodany po 45 min.
• Koniec gotowania po 63 min.

Chłodzenie zajęło następne 40 minut. Okazało się, że osiągneliśmy 17 litrów brzeczki 13,5 °Blg, rozcieńczyliśmy ją więc do ok 21 l (obliczając, nie wiem czy poprawnie, że to da 11 °Blg). Drożdże zostały zadane przez posypanie na pianę od przelewania na brzeczce.

Nota bene: piwo miało mieć 12 °Blg, ale najwyraźniej późna pora spowodowała drobną pomyłkę.

Wydajność warzenia ok 58 %. Cały proces zajął ok 10 godzin.

Piwo po burzliwej:

Piwo w czystym fermentorze:

Gęstwa drożdżowa:

Drożdże ruszyły po jakiś 6 godzinach i przez następną dobę robiły ciągle bul-bul (ta fermentacja zdecydowanie nie miała problemu "nie bulka" ;).

Dziś piwo zostało przelane na cichą, przy niezmieniającym się od 4 dni gęstości 3 °Blg, zabutelkujemy w tym tygodniu jak będzie czas.

Rozlaliśmy piwo. Wyszło w sumie 32 butelki pół litrowe + 1 butelka, której Greta ścięła gwint przy kapslowaniu i która została przeznaczona, po przefiltrowaniu, do wypicia tu i teraz + zlewki w objętości około pół litra (w sporej części również do picia). Ostatecznie wyszło ok 17 litrów piwa o gęstości ok 3 °Blg.

Planowany czas leżakowania: tydzień.

Nota bene: rurka do rozlewu okazała się absolutną porażką, leciało tak wolno, że wytrwałem dwie butelki. Aktualna metoda rozlewu: czerwony kranik (lekko chodzi) + wężyk (igielitowy?) do dna butelki.

Weizen został w końcu zaetykietowany. Jako, że mamy czarno-białą drukarkę, więc druk był na kolorowym papierze. Kolor na etykiecie poniżej jest jego pewnym przybliżeniem. :-)